Kıskanmak.


Arkadaş hep beni mi bulur bu konu? Kıskanç insanım, evet! Ama öyle birilerinin bir şeylerini değil ha, yanlış anlama. Benim olanı kıskanırım.Aslında benim olanı paylaşmayı kıskanırım. Aslında benim olanı paylaşmaktan nefret ederim.

Örnek babam. Annemden bile kıskanırım yeri geldiğinde. Yan yana oturmalarına bile dayanamam. Ya da babam gelinini benden çok sevecek diye ödüm kopar. Ya da başka bir kız çocuğunu. Annem erkek kardeşime hamile kaldığında oluştu bu korku. Çok dua ettim kız kardeşim olmasın da sevgimiz bölünmesin diye. İkisinin sevgisi ayrı bıdıbıdısını yaptığınızı duyar gibiyim. Hayır efendim! Pişman değilim. Şimdi olsa yine aynı duaları eder ve asla kız kardeşim olsun istemezdim. Ne kızkardeşi?

Bak yine sinirlendim. Sonra A kişisini kıskanırım. Neden kıskandığımı bilmeden kıskanırım bazen. Bu biraz fazla sevgiden ileri geliyor. Fazla sevmeyi de sevmiyorum aslında. Ne o öyle? Ondan başka bir hayat yokmuş gibi tüm hayatını ona göre endeksliyorsun. Ne derse o. Ne olursa öyle.

Neyse diyeceğim o ki, kıskanç yapı çok kötü. Kendinize zarar verdiğiniz yetmiyormuş gibi, karşınızdakine de zarar veriyorsunuz istemeden. Kendimden biliyorum. Halbuki kıskançlığıma engel olmayı çok istiyorum fakat olmuyor. Bir paylaşımsızlık, bir hazımsızlık bu. Tıpkı babamın sevgisi azalacak, bölünecek korkusu gibi. Bölünmeyin!

Bugün liseden arkadaşımla karşılaştık. 3 yıllık ilişkisinin erkeğin aşırı kıskançlığı dolayısıyla bitirmiş. Bana iki örnek verdi, ben erkeği haklı buldum. Çünkü kıskançlar kıskançların halinden anlar. Kıskanmanın ne kadar iğrenç bir duygu olduğunu bildiğimden asla kıskanılmak istemem. Karşımdaki insanları o iğrenç duyguya itmek istemem. İşte ben o iğrenç duyguyu çok iyi anlıyorum ve bu yüzden kıskançlıkla biten ilişkilerde hep kıskanan tarafında yer alıyorum. Çünkü onlar haklı. Çünkü onlar gerçekten çok seviyor. Çünkü seven insan kıskanır tezi çok doğru. Yoldaki adamı neden kıskanayım ki? Ya da yoldaki kadını? Seni kıskanıyor işte. Çünkü sen özelsin, sen başkasın, sen farklısın. Sen herkesin olmadığı bir yerlerdesin ki, seni kıskanıyor. Sevineceğine, ayrılıyorsun bir de adamdan.

Hadi şimdi sevdiklerinize yanlarınızdayken çok sıkı sarılın. Çünkü onlar çok özeller. Diğer insanlar gibi sokak kümesinde değil, evinizin taa içinde, kalbinizin taa derinlerinde, damarlarınızın alyuvarlarındalar.

Yorumlar

  1. Kız seni şuan anlamıyorum çünkü yaşadığım sürece hiç kıskanç bir insan olmadım.

    Bazı erkeklerde bildiğin paranoyak gibi oluyor onu napcaz.
    Kıskanmanında bir sınırı var değil mi?:)

    YanıtlaSil
  2. Şu an eski zamanlarım geldi aklıma bende bir zamanlar eşime karşı çok aşırı kıskançlık yapıyordum o duyguyu çok iyi bilirim ama bu aşırı kıskançlık evliliğimizi sarsmaya başlayınca aklım başıma geldi,
    eşimle karşılıklı konuşarak ve bazı kıskançlıklarımın üzerine giderek çözdüm bu durumu,ilk zamanlar bu durum beni epey zorlasa da zamanla alıştım ve şimdi eskiye bakınca kendime çok kızıyorum o güzelim günlerimi nasıl da harcamışım BOŞ yere..
    boş yere üzmüşüm kendimi ve eşimi..
    neyse ki atlattım,bu duruma gelebilmek için hep dua ettim,herşeyin aşırısı zarar..
    umarım sende atlatırsın bu durumu..
    sevgilerimle..
    http://benimisimdikis.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil
  3. Ben de sevdiğim zaman kıskanan insanlardanım, ama üzerimde kıskançlık olduğunda karşı taraftan kaçmaya başlıyorum. :((

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bi sesin çıksın..